مثل باد در صحرا

در شتاب بودی تو

سوی نهر می رفتی

فکر آب بودی تو*

تشنه بودی و لب را

ذره ای نکردی تر

از تو تشنه تر بودند

بچه های پیغمبر*

ناله هایشان از دور

می رسید بر گوشت

سوی خیمه ها رفتی

مشک آب بر دوشت*

دشمنان ولی ناگاه

بر تو حمله آوردند

دست پر توانت را

از بدن جدا کردند*

لحظه های آخر هم

گر چه بی صدا بودی

باز غصه می خوردی

فکر بچه ها بودی